Galerilerimden birini parselleyen Duru bu yaz tatilinde bize öncelik tanıdı. Onunla fotoğraf serimize devam ediyoruz. Özellikle, ‘altın saatler’ olarak anılan, hoş ve sıcak renk tonlarının oluştuğu, öğleden sonranın ilerleyen saatlerinde çektiğim fotoğrafları paylaşmak istiyorum.

İlk birkaç fotoğraf duvarlar arasında, sanki tarihi bir mekanda çekilmiş gibi.

Bir köşedeyiz, sağ taraftan da altın değerinde güneş ışığı modelimizi aydınlatıyor. Göz göze gelmişiz.

Bir başka köşedeyiz. Koyu tonlardaki taş duvarların arasında aydınlık bir yüz …

Yüzünde bir umutsuzluk, acı veya korku ifadesi olsa bu mekana daha çok uyabilirdi. Allahtan yok. Kırmızı yanaklar, gülümsemeye yakın bir yüz. Sorun yok.

Taş duvarlardan uzaktayız. Rahatladık, eğleniyoruz besbelli …

Apaçık gözükmüyor ama ortalığa ‘altın’ güneş ışığı sinmiş, güzel bir hava katmış.

Benim sevdiğim fotoğraflarından biri …  Fotoğraf dergilerinden birinde portre çekimi için verilen ipuçları arasında bir tanesinin altı çizilerek vurgulanıyordu: “Çektiğiniz kişinin gülümsemesini talep etmeyin, hatta gülümsüyorsa ikaz edin!” O fotoğraf ustası kusura bakmasın …

Bu fotoğraftaki ifade yorumlamaya değer.

Güzel bulduğum bir başka fotoğraf da bu. Aralardan sızan güneş ışığı kısmi aydınlatma yapmış, gözlerde yansımalar var, çingene pembesi bir bandana da renk katmış.

Saatler daha da ilerlemiş. Kızımız dalmış. Ağırbaşlı bir fotoğraf.

Aynı yerde, farklı bir açıdan güzel bulduğum bir fotoğraf daha. Yüzünde sanki bir özlem ifadesi var.

Websitemdeki galerisinde bebek arabasındaki fotoğrafıyla başladığımız albümü nice güzel fotoğraflarla sürsün inşallah. Çocukluğumdan belli belirsiz hatırladığım bir kitap var: “Brooklyn’de bir ağaç yetişiyor”. Bir genç kızın büyümesini anlatıyordu. Duru’nun galerisine de “Bir filiz yetişiyor” gibi bir isim vermeli …