Yazdan sonbahara geçiş günlerinde bir dizi yıldız çiçeği var elimde – çiçeklerin kendileri değil fotoğrafları … Övünmek gibi olmasın kolay kolay çiçek koparmam. Edna St Vincent Millay’in ‘Bir tepede öğleden sonra’ şiirindeki gibi …

Güneşin altındaki

En mutlu şey ben olurum!

Bir tanesini bile koparmadan

Yüz çiçeğe dokunurum.

…

Hollywood’da, Ticaret Odasının eğlence dünyasının ünlülerine başarı ödülü olarak sunduğu yıldızların zeminine çakıldığı bulvar her yıl milyonlarca kişi tarafından gezilmekteymiş. Ben de Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesindeki yıldız çiçeklerini yıllardır ziyaret ediyorum.

Değişik renklerdeki yıldız çiçeklerinden kırmızı olanlar daha çok hoşuma gidiyor.

Eskilerden, pek sevdiğim bir fotoğraf ile başlıyorum. Kırmızı ve siyah …

Kırmızı ve Siyah gerçekçilik akımının öncülerinden Stendhal’in, klasikler arasında yer alan ünlü romanının adı. Dolayısıyla ona da şapka çıkarmak istedim.

Taç yaprakları yeni yeni açılmaya başlayan bir çiçek gözüme giriyor.

Yıldız çiçekleri arılar arasında da çok popüler .

Makinamızı odakladığımız kişi veya nesnenin dışında kalan her şeyin hoş bir bulanıklık ile görüntülenmesi merceğin diyafram açıklığı ile ilgili bir özellik. Ben bu bulanıklığa ‘sulu boya etkisi’ diyorum. Sırada böyle bir fotoğraf var …

Sarı tonların baskın olduğu bir tane daha …

Sis … Fotoğrafçıya büyülü bir ortam yansıtmak için mükemmel bir fırsat sunar. Sisli bir fotoğraf ve ardından da sisli bir şiir…

Metin Altıok’un ‘Sis’ şiirinin girişini beraberce okuyalım

Özenle boyadım ipliğini sevginin,

Gidip de bulamamanın incinmiş rengine.

Sisi gümüş bir rüzgârla tepelerden eğirdim,

Dokudum yalnızlığın bu serin kumaşını,

Sesime ayrılıklardan bir gömlek diktim.

Ölümü tastamam ezberledim de geldim,

Dilimde bu buruk türkü tadıyla

Bilmem ki buradan nereye giderim.

…

Yıldız çiçeklerinin etrafında dolaşıyorum. Bir çiçeğin taç yapraklarındaki güneş tutulmasını yakalıyorum… Çiçeğin arkası yine sulu boya …

Süzdüğü güneş ışığı ile içimi ısıtan bir yıldız çiçeği ile sunumu bitiriyorum.